ΤΟ ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΙ Ο DANIEL: TA ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ...

 

ΤΟ ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΙ Ο DANIEL:

TA ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ...

Ενα Παγκοσμιο αθλητικο γεγονος, όπως το Ραλλυ Ακροπολις του WRC, προγραμματιζεται και προετοιμαζεται πολλους μηνες πριν, και για την διοργάνωσή του κινητοποιουνται και δουλευουν εκατονταδες άνθρωποι σε πολλες χωρες του κοσμου ενω η οικονομικη δαπανη ανερχεται σε δεκαδες εκατομμυριων. Ως εκ τούτου ειναι αδυνατον να «αναβληθει» ή να ματαιωθει, ενω καθε αλλαγη στο προγραμμα ειναι εξαιρετικα δυσκολη και αποτελει κυριολεκτικα την τελευταια επιλογη. Ομως, σε περιπτωσεις ανωτερας βιας, οπως ειναι μια πανδημία ή μια φυσικη καταστροφη, φαινομενα που απειλουν την δημοσια υγεια και πολλες φορες τις ζωές και την ύπαρξη χιλιαδων ανθρωπων, προφανως τα αθλητικα γεγονοτα περνουν σε δευτερη μοιρα, ή, πιο σωστά, «ξεχνιουνται» εντελως.

Μια φυσικη καταστροφη, ενα φαινομενο αιωνα ή χιλιετηριδας οπως ήταν ο (συγνωμη για τον ανόητο μετεωρολoγικο ονοματισμο) «Daniel», ουτε αναμενεται, ουτε προϋπολογίζεται, ουτε αντιμετωπιζεται, ουτε προβλεπονται με ακριβεια οι συνέπειές του, ακριβως γιατι δεν εχει υπαρξει και καταγραφει ποτε στο παρελθον. Οταν έρχεται, με Βιβλικη ορμη, σαρωνει σπιτια, χωρια, ζωα και ανθρωπους με ενα πρωτογνωρο τροπο και με τρομακτικο αποτέλεσμα, που γεννα συναισθηματα δεους, θλιψης, αδυναμιας και πονου σε καθε ψυχή.

Oταν η μεγαλη παγκοσμια διοργανωση «συμπεσει» με την, βιβλικων διαστασεων, φυσικη καταστροφη που πληττει ενα μεγαλο και ιδιαιτερα σημαντικο κομματι της χωρας και του πληθυσμου της, αμεσα δημιουργουνται ηθικα και πρακτικα διλημματα που πρεπει να απαντηθουν σε ελαχιστο χρονο.

Ετσι, τη στιγμη που άφωνος και σοκαρισμενος ο κοσμος παρακολουθουσε σε ζωντανη μεταδοση το δραμα των πλημμυρισμενων και κατεστραμμενων περιοχων και των ανθρωπων στις στεγες, ενας «άλλος κοσμος» αγωνιουσε, ετρεχε και προσπαθουσε να διασφαλισει την διεξαγωγη αυτου του Παγκόσμιου αθλητικου γεγονοτος, ανησυχωντας για το αν και κατα ποσον η θεομηνια που αφανισε τη μιση «παλια» Ελλαδα θα επηρεαζε τις διαδρομες και την ομαλη διεξαγωγη του αγωνα.

Ναι, η ζωη συνεχιζεται. Ναι, τη στιγμη που συνεβαιναν ολα αυτα, ο κοσμος στην υπόλοιπη χωρα συνεχιζε να πηγαινει στις δουλειες του, να ολοκληρωνει ή να ξεκινα τις διακοπες του, να βγαινει τα βραδυα για φαγητο ή ποτό, να παλευει με τα καθημερινα του προβληματα. Και ναι, οποιοι ειχαν την τυχη και την ευτυχία να ΜΗΝ διαθετουν ή να μην βλεπουν τηλεοραση τις μερες αυτες, δεν ειχαν αντιληφθεί το μεγεθος της ζημιας και την εκταση της ανθρωπινης τραγωδιας.

Ετσι, η ζωη συνεχιζοταν: Εκδρομες, παρτυ, συναυλιες, διοργανωσεις, ολα έτρεχαν σχεδον κανονικα, εκτος Θεσσαλίας, εκτός Βολου, εκτος Πηλιου και εκτος τηλεορασης. Αλλά συντομα, οταν το μεγεθος του γεγονοτος σκεπασε τη χωρα μας σαν τον καπνο απο τον κατεστραμμενο νομο Εβρου που δεν ειχε καλα καλα διαλυθει, τοτε υπηρχε η απαιτηση της συνολικης, πανδημης αντίληψης του τι ειχε συμβεί (και ποιες τρομακτικες συνεπειες ειχε), αρα και η αυτοσυγκρατηση στην δημόσια έκφραση που τα social media μας εχουν χαρισει, για να εκθετουμε και να εκτιθεμεθα.

Το Acropolis Rally of Greece του 2023 ήταν ενα Παγκοσμιο αθλητικο γεγονος, που διοργανωθηκε με πραγματικα «παγκοσμιο» τροπο, αξιοποιωντας τα τεχνικα μεσα και τα κεφαλαια που διατέθηκαν και συγκεντρωθηκαν απο την Πολιτεία και τους χορηγους, ξεπερνωντας τα οποια εμπόδια, και ανακτωντας τον χαρακτήρα των «σκληρων» Ραλλυ του παρελθοντος, με την κορυφη να αλλαζει χερια και χρωματα αρκετες φορες, με κοσμο που ειχε δουλεψει και ειχε ξοδεψει να μένει εκτός, και με μια εντυπωσιακα στημενη «υπερειδικη» που εδινε την ατμοσφαιρα και τον παλμο του παγκοσμιου γεγονοτος, εντυπωσιαζοντας όμως περισσοτερο με την τιμη του εισιτηρίου και λιγοτερο με το θεαμα.

Αλλά, ομολογω οτι, εχοντας την ατυχία να διατηρω προσωπικο και ενημερωτικο λογαριασμο στο facebook (υποχρεωτικως, λογω επαγγελματικης ενασχολησης), δεν περιμενα να δω τοσους πολλους ανθρωπους να «συμπεριφερονται» (διαδικτυακα) σαν να μην υπηρχε τιποτε άλλο σ’ αυτη τη γη περα απο το Ραλλυ Ακροπολις!

Ειχα, και συνεχιζω να εχω την εντυπωση, οτι οταν η χωρα ΣΟΥ υποφερει και χτυπιεται τοσο σκληρα, συνεχιζεις μεν να κανεις τη δουλεια που εχεις αναλαβει, συνεχιζεις το πρόγραμμά σου, ικανοποιείς το χομπυ σου, αλλά κρατας χαμηλους τονους στη δημοσια παρουσία σου και δεν συμπεριφερεσαι λες και δεν υπαρχει τιποτε άλλο στον κοσμο, λες και το να «καθαρίσει» μια Ειδικη Διαδρομη απο την λασπη για να μην ακυρωθει, ειναι πιο σημαντικο απο την κατολισθηση που γκρεμισε ενα ολοκληρο βουνο, απο την πλημμυρα που έπνιξε εναν ολοκληρο καμπο. Γιατι αν το κανεις αυτο, κινδυνευεις να θεωρηθεις «αναισθητος», και ποιος μπορει να κρινει αν είναι, ή αν δεν είναι, ακριβης ο χαρακτηρισμος;

Το λεξικο λεει οτι «ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του».

Θα χρησιμοποιουσα κι εγω αυτη τη λεξη (δηλαδη την απουσια της!) για τα οσα εβλεπα στα κοινωνικα δικτυα αυτο το δυσκολο εικοσαημερο του αερα, της φωτιας και της πλημμυρας, αν δεν την ειχαν ανακαλυψει και «καψει» οι πολιτικοι, ενα ειδος που επισης απεχθανομαι.

Πληρης η ελλειψη ενσυναισθησης στα social media λοιπον! Εκατονταδες οι χαμογελαστες ποζες, οι selfies, ο ενθουσιασμος, τα γελια, τα τραπεζια με τα φαγητα, και ο βομβαρδισμος με τα «εξιδανικευμενα» δελτια Τυπου των διαφορων συμμετοχων. Και αυτη ειναι η διαφωνια μου: Οτι θα έπρεπε να υπαρχει «αυτοσυγκρατηση» στη δημοσια έκφραση ολων αυτων που δουλεψαν στη λασπη, απεναντι σε αυτους που θάφτηκαν απο τη λασπη.

Κατα τα άλλα, ναι, η ζωή συνεχιστηκε, και ναι, τα παγκοσμια αθλητικα γεγονοτα για τα οποια δουλευουν πολλοι άνθρωποι σε ολο τον κοσμο για πολλους μηνες, πρεπει να γινονται, πρεπει να ολοκληρωνονται και είναι πολυ δυσκολο εως αδυνατον να αναβληθουν ή να ματαιωθουν...

Προβολή στατιστικών και διαφημίσεων

Προώθηση δημοσίευσης

Όλες οι αντιδράσεις:

77